Completed
" ဘာကို တကိုက္ေလာက္လဲ "" အားးး!"ပါးစပ္ကို လက္နဲ ့အုပ္ပီးေခါင္းရမ္းျပတာေႀကာင့္ ဇ စိတ္မရွည္စြာ ခါးကေန ဆြဲေျမွာက္လိုက္ေတာ့အလန္ ့တႀကားေအာ္၏။ေျခေထာက္တိုတိုေလးေတြက ခါးမွာသိုင္းခြလာကာ လက္နွစ္ဖက္က ဇ ပုခံုးကို
ဆုပ္ကိုင္ပီး နွုတ္ခမ္းတစ္ေထာင္ေလာက္စူကာ ရန္လုပ္ေတာ့သည္။"အကိုႀကီးက အျမဲ ဇြတ္တရြတ္လုပ္တယ္။ က်ြန္ေတာ္ လန္ ့သြားတာကို ေတာ္ေတာသေဘာက်ေနတယ္ေပါ့…ဟုတ္လား"စူးစိုက္ပီး ေသခ်ာႀကည့္မိေတာ့ ရင္မဆိုင္ရဲစြာ တဖက္လွည့္သြား၏။ နွုတ္ခမ္းကေတာ့ စူ ထားဆဲ။"ဒီဖက္လွည့္ပီး ကိုယ့္ကိုႀကည့္""မႀကည့္ဘူး ""ဘာလို ့လဲ ""အကိုႀကီးကိုစိတ္ဆိုးေနလို ့""ေအာ္! "ဇ ႏွုတ္ခမ္းမဲ့ ကာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္သည္။ စိတ္ဆိုးရင္ ဒီလို လုပ္ႀကတယ္လား။ ပုခံုးေပၚက ဖက္ထားတဲ့ လက္ကိုလဲမဖယ္။ ခါးမွာခြထားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ မသိမ္း။ " အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္တာလဲ …ျဖန္း "ရုိက္ထည့္လိုက္တာအားႀကီးနဲ ့။ ပုခံုးနည္းနည္းဖ်င္းကနဲ နာသြားေပမဲ့ အျပံဳးမပ်က္ပဲ
ဆက္ စသည္။ "ဘာလုပ္လို ့လဲ ကေလးေလးေနာ္
ကိုယ့္ဘဲကို ဒီလို နာေအာင္ရုိက္ရလား ။""အကိုႀကီး အရင္စ တာေလ ။
အရုိက္မခံခ်င္ မစ နဲ ့ဖယ္ …ဆင္းမယ္ ။ အကိုႀကီး ကို စိတ္ေကာက္တယ္"အနည္းငယ္ရုန္းလိုက္တာေႀကာင့္
တင္းတင္း ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ အားျပင္းသြားပံုရကာ ခါးေလးေတာင္ေကာ့သြား၏။တကယ္ေတာ့ ကေလးေလးက ဇ နဲ ့ယွဥ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေသးတဲ့ထဲပါသည္။ ဇ ကလူေကာင္က ထြားသလို Gymေသခ်ာ ေဆာ့ထားတာေႀကာင့္ bodyက အေသေတာင့္သည္။
အရပ္က အေတာ္ရွည္သည့္အျပင့္ လူက ေတာင့္ေျဖာင့္ေနတာမို ့
ကေလးေလးနဲ ့ဆိုရင္ ဆင္နဲ ့ဆိတ္ပမာ။ ဆြဲေပြ ့ခ်ီလိုက္ရင္ ေသးေသးေကြးေကြးေလးမို ့ ေဆြ ့ကနဲ ပဲ။ အရပ္ဆိုရင္ 5' 5"ကတက္မဲ့ ပံုမျမင္တဲ့ ကေလးေလးက
ဇ ရင္ဘက္နားေလာက္မွာ ရင္ခြင္မွီ အရပ္ေလးနဲ ့ အဆင္ေျပေန၏။"မစ ေတာ့ဘူး… ဒီဖက္လွည့္ " လွည့္ႀကည့္လာေပမဲ့ စူပုတ္ေနဆဲ "မြ ……စိတ္ေကာက္ေျပေတာ့ ။ ရုပ္မွ
ဆိုးပါတယ္ဆိုမွ စူပုတ္ေနေတာ့ ပိုရုပ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ""အကိုႀကီး!!!!"" အမေလးျဖည္းျဖည္းေအာ္ပါကြာ ။
နားကို အူသြားတာပဲ"" ဘာလဲ ခုေတာ့ ရုပ္ဆိုးတယ္ဆိုပီးအပစ္ျမင္ခ်င္တာလား ေျပာ … က်ြန္ေတာ္ရုပ္ဆိုးေတာ့ မခ်စ္ေတာ့ဘူးမို ့လား ဟင့္…
ဒါဆို အေစာကတည္းက ဘာလို ့လာႀကိဳက္ေသးလဲ။ ဘယ္သူက ဟင့္ အကိုႀကီးကို ႀကိဳက္ခိုင္းလဲ …ဟင့္ သူဘာသာလာႀကိဳက္ပီး သူမ်ားကို ခုေတာ့ ဟီးအီးအီး "ေျပာရင္း…ခ်ံဳ းပြဲခ် ပုခံုးေပၚေခါင္းတင္
ငိုေတာ့တာေႀကာင့္
ဇ ဆြဲဖက္ ပီး ေထြးေပြ ့လိုက္ရသည္။ "တိတ္ပါကြာ ငိုစရာမပါပဲ ငိုျပန္ပီ …
ကိုယ္က ခ်စ္လို ့စတာကို …ကေလးမႀကိဳက္ရင္ ေနာက္တခါ မစ ေတာ့ဘူး။ အားရီးဂူး ငါတို ့ရဲ့ ခ်စ္စရာ လူလူေလးကို ဟုတ္ပါ့
ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ကိုယ့္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္လို ့"အေတာ္ေလးေခ်ာ့လိုက္ရတာေတာင္
ရွဳိက္သံက မဆဲေသး။ "အဲ့ဒါဆို ဟင့္ ရုပ္ဆိုးလားက်ြန္ေတာ္က "ေခါင္းေထာင္ပီး ေမးလာတဲ့ မ်က္နွာေလးက ငိုထားတာေႀကာင့္ မ်က္လံုးေလးေတြကေဖာင္းပီး နွာေခါင္းထိပ္ေလးက ရဲလို ့။ဆြဲေပြ ့ခ်ီ ထားရက္နဲ ့ စားပြဲေပၚ တင္ထားတဲ့ တစ္ရွဴ းကို သြားယူလိုက္သည္။" ကိုယ့္ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ မင္းက
ကိုယ္ရူးသြားရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတယ္ …ညွစ္ …"ေမြ ့ယာေပၚ ထိုင္လိုက္ေတာ့လဲ ေပါင္ေပၚမွာ ခြရက္ေလးအတိုင္း ။
ဂရုတစိုက္ နွာေခါင္းေရွ ့ တစ္ရွဴ းနဲ ့ပိတ္ပီးညွစ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ညွစ္ေပးသည္။
ေဘးနားက အမွဳိက္ပံုး ထဲပစ္ထည့္ပီး ေနာက္တရြက္ယူကာ ေသခ်ာမ်က္ရည္စေတြ ကိုပါ သန္ ့ရွင္းေပးလိုက္သည္။ " အကိုႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ေနာက္ကို အဲ့လို မစနဲ ့က်ြန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး ""မင္းက ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ ကေလးရယ္။ မင္း ဒီထပ္ ပိုပီး ရုပ္ဆိုးသြားလဲ မင္းက မင္းပါပဲ။ မင္းကိုပဲခ်စ္ခဲ့တာမို ့ ဘာေတြပဲ မင္းေျပာင္းလဲသြားသြား ကိုယ္က ခ်စ္ေနမွာပါ။ "စိတ္ေျပသြားပံုရကာ ဇ ပါးျပင္ကို လက္နဲ ့လိုက္ထိေတြ ့ပီး ……"အကိုႀကီးက အရမ္းေခ်ာတာပဲ ။
အျမဲတမ္း အကိုႀကီးနဲ ့ပဲ အတူတူေနခ်င္တယ္။ က်ြန္ေတာ့္ကို ေဘးနားအခ်ိန္တိုင္းရွိေနခြင့္ ေပးပါ့လား "ဇ ျပံဳးလိုက္သည္။ " အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္အသက္ရွင္ေနတဲ့ ကာလပါတ္လံုး ကိုယ့္ေဘးနားကေနရာလြတ္က မင္းအတြက္ပဲ။ ကိုယ္ …တိုင္းထြဋ္တင္က မင္းအပိုင္ "လည္ပင္းကို အတင္းသိုင္းဖက္လာပီး မ်က္နွာအနွံ ့တရႊတ္ရႊတ္ လိုက္နမ္းေတာ့သည္မို ့ ဇ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္သည္။ အဲ့ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်တယ္ေပါ့။ "ေပ်ာ္လား "ပါးေလးကို ဖ်စ္ေမးလိုက္ေတာ့"အင္း အကိုႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တာ"ေျဖလိုက္တာ တလႊဲေပမဲ့ ဇ အတြက္ကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ရင္ခုန္သံျမန္ေစမဲ့
စကားေလး။
နုညံ့ရီေဝစြာ စိုက္ႀကည့္ပီး
နွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ေခါင္းေစာင္းကာနမ္းလိုက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းေလးနဲ ့ႀကင္ႀကင္နာနာေလးမို ့ ကေလးေလး ေရာ ဇ ေရာ
ေသြးေတြ တဒိတ္ဒိတ္ တိုးလာ၏။လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားတဲ့ လက္အစံုသည္ တင္းႀကပ္လာပီး ဇ နမ္းသလို
လိုက္ပါ နမ္းလာတဲ့ ကေလးငယ္က အေတာ္ႀကီး က်ြမ္းက်ြမ္းက်င္က်င္နမ္းတက္ေန၏။
ေအာက္နွဳတ္ခမ္းေလးကို လ်ွာေလးနဲ ့ လ်က္ပီး ဖြင့္ခိုင္းေတာ့ အလိုက္တသိဖြင့္ေပးသည္။ အသံရွဴ သံေတြ က်ယ္လာသည္ထိ ျပင္းျပင္းပ်ပ်နမ္းပီး ဖယ္ခြာလိုက္ေတာ့ ကေလးေလးနွုတ္ခမ္းက အေတာ္ႀကီးေတာင္ ေယာင္ေန၏။ ဇ ျမတ္နိုးစြာ နွုတ္ခမ္းေလးကို လက္နဲ ့သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဇ လုပ္သလို ဇ နွုတ္ခမ္းကိုလဲ လက္ဖမိုးေလးနဲ ့လာသုတ္ေပး၏။ "အိပ္ရေအာင္ တစ္နာရီထိုးပီးေနပီ ""ဟုတ္ "ေပါင္ေပၚက ေရွာဆင္းကာ ကုတင္
ေပၚ ေျပးတက္ပီးေစာင္ျခံဳ ထဲဝင္တိုး၏။ ဒီေန ့ပထမဆံုး အတူတူ အိပ္သည္ေန ့မို ့
ဇ ေဘးမွ ဝင္လွဲလိုက္ပီး ကေလးေလးကိုေထြးေပြ ့အိပ္လိုက္သည္။
နုညံ့အိစက္တဲ့ အထိအေတြ ့က ဇ ကို အသက္ရွဳ မွားေစနိုင္ေသာ္လဲ ဇ လက္မထက္ရေသးပဲ ထိမည္မဟုတ္။
စိတ္ခ်လက္ခ် ေမွးမွိတ္သြားတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြက သိပ္မႀကာဘူး အသက္ရွဴသံ ေသးေသးေလးေတာင္ႀကားေနရသည္။ အိပ္သြားတာမ်ား ျမန္ခ်က္ပဲ။ ဇ ပါ ကေလးကို ဖက္ထားရက္နဲ ့ အိပ္ေပ်ာ္ဖို ့
မ်က္လံုးအစံုႀကိဳးစားမွိတ္လိုက္သည္။
သူ ့အတြက္ နည္းနည္းခက္ခဲတယ္ဆိုေပမဲ့
အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။##########တင္းႀကပ္တဲ့ အေပြ ့အဖက္ႀကီးေႀကာင့္
ေရး……ဖ်တ္ကနဲ ့မ်က္လံုးအစံုက ပြင့္ဟသြား၏။တကိုယ္လံုးကိုင္ရုိက္ထားသလို နာက်င္မူ ့က လွဳပ္လိုက္တာနဲ ့စူးကနဲ ေအာင့္ကနဲ။ ေဘးကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေစာင္းငဲ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေဒဝါ ႀကီး ။ မေန ့ညက ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားႀကည့္သည္ မရ ။ သူ ေသာက္မိသြားပီးေနာက္ပိုင္း ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ
လံုးဝမမွတ္မိ ။လွဳပ္လိုက္တာနဲ ့ေအာက္ပိုင္းက နာက်င္မူ ့က သိသိသာသာ မို ့ ခါးေပၚက လက္ကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ လြတ္လပ္သြားတာနဲ ့ေစာင္ကို မ,ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေပါင္မွာ ေသြးစေတြ။ မ်က္လံုးထဲမွာ ႀကယ္ေတြ လေတြျမင္သြားသလို ဒိန္းက နဲပဲ။ သူ… သူ… ညက
မိုးေဒဝါနဲ ့။
ခံစားခ်က္က ဆိုးဝါးစြာ မို ့ ဝမ္းနည္းစိတ္က တလွုိက္လွုိက္ တက္လာ၏။ သူ ျဖစ္ခ်င္တာ ဒါမ်ိဳးမဟုတ္။
လူလူ လိုခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေႏြးေထြးေပးနိုင္မဲ့
ပါတ္သတ္မူ ့မ်ိဳ း …ခုေတာ့။ေဒဝါ နွဳိးလာေပမဲ့ မ်က္လံုးဖြင့္မႀကည့္ေသးပဲ ေက်ာတခ်က္ဆန္ ့လိုက္သည္။ညက အိမ္မက္ထဲမွာ ခံစားခ်က္က ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ ။ သေဘာတက် အိမ္မက္ကိုျပန္ေတြးပီး ရယ္လိုက္ကာ မ်က္လံုးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့
ေတြ ့လိုက္ရတာ ေရး ဆိုတဲ့ကေလးေလး။ေစာင္စ ကို ကိုင္ပီး ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးလို မ်က္ရည္က်ေနသည္မို ့ ေဒဝါ ကုန္းရုန္းထလိုက္သည္။ အက်ၤ ီမပါ က္ုယ္တုံးလံုး ျဖစ္ေနတဲ့ ေရးက လည္ပင္းမွာလဲ ကိုက္ရာအညိဳမဲ မ်ားစြာျဖင့္
ေခါင္းထဲမွာ အခ်က္ေပးသံေတြ တဝီဝီျမည္လာတာေႀကာင့္ ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ ေသြးစေတြ။ "ေရး ငါ ငါ …… "ေဒဝါ ဘာေျပာရမွန္းမသိရပ္တန္ ့သြားသည္။ သူ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုမွ ။ သူ လူယုတ္မာ…
တသက္လံုး ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားရသလို ခံစားလာရပီး ေရး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို အားနာ သနား
စိတ္တို ့နဲ ့မ်က္ရည္တို ့က အဆက္မပ်က္ႀကလာ၏။ " ဒီကိစၥကို ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးပဲ ထားလိုက္ပါ "ေအးစက္စက္အသံက အခန္းတြင္းမွာ ပ်ံ ့နွံ ့လာ၏။ ျပတ္သားစြာ ဆို လိုက္တဲ့ စကားေႀကာင့္ ေဒဝါ အလန္ ့တႀကားေအာ္လိုက္သည္။"ဘာေျပာလိုက္တယ္ !"
ခ်စ္တဲ့ အိမ္စည္။ ( ေျပာစရာရွိပါတယ္😁ဒီေန ့ ေဖေဖဆံုးတာ တစ္နွစ္ျပည့္ေန ့မို ့ အိမ္မွာ ဆြမ္းကပ္ရွိလို ့ဆႏၵျပ မသြားဘူး ။မအိမ္စည္က အခ်ိန္တိုင္း စာေရးေနတာ
ဘယ္မွ မသြားဘူးလို ့မထင္ေစခ်င္ပါဘူး ။ အမက နယ္ကမို ့ တေန ့ကို သံုးနာရီေလာက္ပဲ အျပင္ထြက္ရတာမို ့
က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေရးေပးနိုင္တာပါ။ ကိုယ့္ficေတြမွာ အေမ ေတြ သိပ္မပါတာ သတိထားမိလား မသိဘူး ။ အိမ္မွာလဲ ေဖေဖ့နဲ ့ပိုနီးစပ္လို ့ အေမထက္စာရင္ ေဖေဖ့ကို ပိုပီးခ်စ္တယ္။ ေဖေဖက ခုficေတြထဲကလို မအိမ္စည္နဲ ့
သူငယ္ခ်င္ေပါင္း ေပါင္းတယ္။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ ဇာတ္လမ္းေတြ ထပ္ေနတယ္လို ့မျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။ မအိမ္စည္အတြက္ကေတာ့
အေဖက ပိုပီးနီးစပ္ခဲ့လို ့ပါ။ ေနာက္တခုေျပာခ်င္တာက dramaမပါတဲ့ အတြက္ အရမ္းေပါ့လြန္းေနရင္ ေလးနက္ေအာင္မေရးနိုင္တဲ့ မအိမ္စည္အျပစ္ပါ။
ဇာတ္ေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးခံစားခ်က္ေတြကိုေပၚလြင္ေအာင္မေရးနိုင္ေသးတဲ့ အတြက္ အနူးညြတ္ေတာင္းပန္ပါရေစ။အဲ ……က်န္ေသးတဲ့ ခ်စ္တဲ့အိမ္စည္ ကိစၥ။
အဲ့ဒါကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ မအိမ္စည္က
နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာမ လဲမဟုတ္
ေတာ့ ဘယ္သူေရးတာမွန္းမသိဖတ္သြားမွာထပ္စာရင္…ကိုယ္ေရးတာမွန္းသိေအာင္ ထည့္ေရးတာပါရွင့္။ အနည္းဆံုးေတာ့
နာမည္ေတာ့မွတ္မိသြားတာေပါ့။ခုေတာ့ ခ်စ္တဲ့အိမ္စည္ ကိုျမင္ရင္
ေအာ္ …ဒါ မအိမ္စည္ ေရးတာပဲ လို ့ေတာ့
သိသြားတယ္မို ့လား (ပံု/ဥာဏ္ႀကီးရွင္မအိမ္စည္) ###########################
" ဘာကို တကိုက်လောက်လဲ "" အားးး!"ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ အုပ်ပီးခေါင်းရမ်းပြတာကြောင့် ဇ စိတ်မရှည်စွာ ခါးကနေ ဆွဲမြှောက်လိုက်တော့အလန့် တကြားအော်၏။ခြေထောက်တိုတိုလေးတွေက ခါးမှာသိုင်းခွလာကာ လက်နှစ်ဖက်က ဇ ပုခုံးကို
ဆုပ်ကိုင်ပီး နှုတ်ခမ်းတစ်ထောင်လောက်စူကာ ရန်လုပ်တော့သည်။"အကိုကြီးက အမြဲ ဇွတ်တရွတ်လုပ်တယ်။ ကျွန်တော် လန့် သွားတာကို တော်တောသဘောကျနေတယ်ပေါ့…ဟုတ်လား"စူးစိုက်ပီး သေချာကြည့်မိတော့ ရင်မဆိုင်ရဲစွာ တဖက်လှည့်သွား၏။ နှုတ်ခမ်းကတော့ စူ ထားဆဲ။"ဒီဖက်လှည့်ပီး ကိုယ့်ကိုကြည့်""မကြည့်ဘူး ""ဘာလို့ လဲ ""အကိုကြီးကိုစိတ်ဆိုးနေလို့ ""အော်! "ဇ နှုတ်ခမ်းမဲ့ ကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်သည်။ စိတ်ဆိုးရင် ဒီလို လုပ်ကြတယ်လား။ ပုခုံးပေါ်က ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုလဲမဖယ်။ ခါးမှာခွထားတဲ့ ခြေထောက်တွေ မသိမ်း။ " အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲ …ဖြန်း "ရိုက်ထည့်လိုက်တာအားကြီးနဲ့ ။ ပုခုံးနည်းနည်းဖျင်းကနဲ နာသွားပေမဲ့ အပြုံးမပျက်ပဲ
ဆက် စသည်။ "ဘာလုပ်လို့ လဲ ကလေးလေးနော်
ကိုယ့်ဘဲကို ဒီလို နာအောင်ရိုက်ရလား ။""အကိုကြီး အရင်စ တာလေ ။
အရိုက်မခံချင် မစ နဲ့ ဖယ် …ဆင်းမယ် ။ အကိုကြီး ကို စိတ်ကောက်တယ်"အနည်းငယ်ရုန်းလိုက်တာကြောင့်
တင်းတင်း ဆွဲဖက်လိုက်တော့ အားပြင်းသွားပုံရကာ ခါးလေးတောင်ကော့သွား၏။တကယ်တော့ ကလေးလေးက ဇ နဲ့ ယှဉ်ရင် တော်တော်သေးတဲ့ထဲပါသည်။ ဇ ကလူကောင်က ထွားသလို Gymသေချာ ဆော့ထားတာကြောင့် bodyက အသေတောင့်သည်။
အရပ်က အတော်ရှည်သည့်အပြင့် လူက တောင့်ဖြောင့်နေတာမို့
ကလေးလေးနဲ့ ဆိုရင် ဆင်နဲ့ ဆိတ်ပမာ။ ဆွဲပွေ့ ချီလိုက်ရင် သေးသေးကွေးကွေးလေးမို့ ဆွေ့ ကနဲ ပဲ။ အရပ်ဆိုရင် 5' 5"ကတက်မဲ့ ပုံမမြင်တဲ့ ကလေးလေးက
ဇ ရင်ဘက်နားလောက်မှာ ရင်ခွင်မှီ အရပ်လေးနဲ့ အဆင်ပြေနေ၏။"မစ တော့ဘူး… ဒီဖက်လှည့် " လှည့်ကြည့်လာပေမဲ့ စူပုတ်နေဆဲ "မွ ……စိတ်ကောက်ပြေတော့ ။ ရုပ်မှ
ဆိုးပါတယ်ဆိုမှ စူပုတ်နေတော့ ပိုရုပ်ဆိုးတော့မှာပဲ""အကိုကြီး!!!!"" အမလေးဖြည်းဖြည်းအော်ပါကွာ ။
နားကို အူသွားတာပဲ"" ဘာလဲ ခုတော့ ရုပ်ဆိုးတယ်ဆိုပီးအပစ်မြင်ချင်တာလား ပြော … ကျွန်တော်ရုပ်ဆိုးတော့ မချစ်တော့ဘူးမို့ လား ဟင့်…
ဒါဆို အစောကတည်းက ဘာလို့ လာကြိုက်သေးလဲ။ ဘယ်သူက ဟင့် အကိုကြီးကို ကြိုက်ခိုင်းလဲ …ဟင့် သူဘာသာလာကြိုက်ပီး သူများကို ခုတော့ ဟီးအီးအီး "ပြောရင်း…ချုံးပွဲချ ပုခုံးပေါ်ခေါင်းတင်
ငိုတော့တာကြောင့်
ဇ ဆွဲဖက် ပီး ထွေးပွေ့ လိုက်ရသည်။ "တိတ်ပါကွာ ငိုစရာမပါပဲ ငိုပြန်ပီ …
ကိုယ်က ချစ်လို့ စတာကို …ကလေးမကြိုက်ရင် နောက်တခါ မစ တော့ဘူး။ အားရီးဂူး ငါတို့ ရဲ့ ချစ်စရာ လူလူလေးကို ဟုတ်ပါ့
တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ကိုယ့်ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်လို့ "အတော်လေးချော့လိုက်ရတာတောင်
ရှိုက်သံက မဆဲသေး။ "အဲ့ဒါဆို ဟင့် ရုပ်ဆိုးလားကျွန်တော်က "ခေါင်းထောင်ပီး မေးလာတဲ့ မျက်နှာလေးက ငိုထားတာကြောင့် မျက်လုံးလေးတွေကဖောင်းပီး နှာခေါင်းထိပ်လေးက ရဲလို့ ။ဆွဲပွေ့ ချီ ထားရက်နဲ့ စားပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ တစ်ရှူးကို သွားယူလိုက်သည်။" ကိုယ့် မျက်လုံးထဲမှာတော့ မင်းက
ကိုယ်ရူးသွားရလောက်အောင် ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် …ညှစ် …"မွေ့ ယာပေါ် ထိုင်လိုက်တော့လဲ ပေါင်ပေါ်မှာ ခွရက်လေးအတိုင်း ။
ဂရုတစိုက် နှာခေါင်းရှေ့ တစ်ရှူးနဲ့ ပိတ်ပီးညှစ်ခိုင်းလိုက်တော့ အသံထွက်အောင်ညှစ်ပေးသည်။
ဘေးနားက အမှိုက်ပုံး ထဲပစ်ထည့်ပီး နောက်တရွက်ယူကာ သေချာမျက်ရည်စတွေ ကိုပါ သန့် ရှင်းပေးလိုက်သည်။ " အကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်။ နောက်ကို အဲ့လို မစနဲ့ ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး ""မင်းက ဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ ကလေးရယ်။ မင်း ဒီထပ် ပိုပီး ရုပ်ဆိုးသွားလဲ မင်းက မင်းပါပဲ။ မင်းကိုပဲချစ်ခဲ့တာမို့ ဘာတွေပဲ မင်းပြောင်းလဲသွားသွား ကိုယ်က ချစ်နေမှာပါ။ "စိတ်ပြေသွားပုံရကာ ဇ ပါးပြင်ကို လက်နဲ့ လိုက်ထိတွေ့ ပီး ……"အကိုကြီးက အရမ်းချောတာပဲ ။
အမြဲတမ်း အကိုကြီးနဲ့ ပဲ အတူတူနေချင်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဘေးနားအချိန်တိုင်းရှိနေခွင့် ပေးပါ့လား "ဇ ပြုံးလိုက်သည်။ " အချိန်တိုင်း ကိုယ်အသက်ရှင်နေတဲ့ ကာလပါတ်လုံး ကိုယ့်ဘေးနားကနေရာလွတ်က မင်းအတွက်ပဲ။ ကိုယ် …တိုင်းထွဋ်တင်က မင်းအပိုင် "လည်ပင်းကို အတင်းသိုင်းဖက်လာပီး မျက်နှာအနှံ့ တရွှတ်ရွှတ် လိုက်နမ်းတော့သည်မို့ ဇ တဟားဟား အော်ရယ်ပစ်လိုက်သည်။ အဲ့လောက်တောင် သဘောကျတယ်ပေါ့။ "ပျော်လား "ပါးလေးကို ဖျစ်မေးလိုက်တော့"အင်း အကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တာ"ဖြေလိုက်တာ တလွှဲပေမဲ့ ဇ အတွက်ကတော့ သေချာပေါက်ရင်ခုန်သံမြန်စေမဲ့
စကားလေး။
နုညံ့ရီဝေစွာ စိုက်ကြည့်ပီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ခေါင်းစောင်းကာနမ်းလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ကြင်ကြင်နာနာလေးမို့ ကလေးလေး ရော ဇ ရော
သွေးတွေ တဒိတ်ဒိတ် တိုးလာ၏။လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်အစုံသည် တင်းကြပ်လာပီး ဇ နမ်းသလို
လိုက်ပါ နမ်းလာတဲ့ ကလေးငယ်က အတော်ကြီး ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နမ်းတက်နေ၏။
အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ လျက်ပီး ဖွင့်ခိုင်းတော့ အလိုက်တသိဖွင့်ပေးသည်။ အသံရှူ သံတွေ ကျယ်လာသည်ထိ ပြင်းပြင်းပျပျနမ်းပီး ဖယ်ခွာလိုက်တော့ ကလေးလေးနှုတ်ခမ်းက အတော်ကြီးတောင် ယောင်နေ၏။ ဇ မြတ်နိုးစွာ နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်နဲ့ သုတ်ပေးလိုက်တော့ ဇ လုပ်သလို ဇ နှုတ်ခမ်းကိုလဲ လက်ဖမိုးလေးနဲ့ လာသုတ်ပေး၏။ "အိပ်ရအောင် တစ်နာရီထိုးပီးနေပီ ""ဟုတ် "ပေါင်ပေါ်က ရှောဆင်းကာ ကုတင်
ပေါ် ပြေးတက်ပီးစောင်ခြုံ ထဲဝင်တိုး၏။ ဒီနေ့ ပထမဆုံး အတူတူ အိပ်သည်နေ့ မို့
ဇ ဘေးမှ ဝင်လှဲလိုက်ပီး ကလေးလေးကိုထွေးပွေ့ အိပ်လိုက်သည်။
နုညံ့အိစက်တဲ့ အထိအတွေ့ က ဇ ကို အသက်ရှု မှားစေနိုင်သော်လဲ ဇ လက်မထက်ရသေးပဲ ထိမည်မဟုတ်။
စိတ်ချလက်ချ မှေးမှိတ်သွားတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေက သိပ်မကြာဘူး အသက်ရှူသံ သေးသေးလေးတောင်ကြားနေရသည်။ အိပ်သွားတာများ မြန်ချက်ပဲ။ ဇ ပါ ကလေးကို ဖက်ထားရက်နဲ့ အိပ်ပျော်ဖို့
မျက်လုံးအစုံကြိုးစားမှိတ်လိုက်သည်။
သူ့ အတွက် နည်းနည်းခက်ခဲတယ်ဆိုပေမဲ့
အိပ်ပျော်သွားရင် အဆင်ပြေသွားမှာပါ။##########တင်းကြပ်တဲ့ အပွေ့ အဖက်ကြီးကြောင့်
ရေး……ဖျတ်ကနဲ့ မျက်လုံးအစုံက ပွင့်ဟသွား၏။တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလို နာကျင်မူ့ က လှုပ်လိုက်တာနဲ့ စူးကနဲ အောင့်ကနဲ။ ဘေးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ မိုးဒေဝါ ကြီး ။ မနေ့ ညက ဘာဖြစ်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်သည် မရ ။ သူ သောက်မိသွားပီးနောက်ပိုင်း ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲဆိုတာ
လုံးဝမမှတ်မိ ။လှုပ်လိုက်တာနဲ့ အောက်ပိုင်းက နာကျင်မူ့ က သိသိသာသာ မို့ ခါးပေါ်က လက်ကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ လွတ်လပ်သွားတာနဲ့ စောင်ကို မ,ကြည့်လိုက်တော့ ပေါင်မှာ သွေးစတွေ။ မျက်လုံးထဲမှာ ကြယ်တွေ လတွေမြင်သွားသလို ဒိန်းက နဲပဲ။ သူ… သူ… ညက
မိုးဒေဝါနဲ့ ။
ခံစားချက်က ဆိုးဝါးစွာ မို့ ဝမ်းနည်းစိတ်က တလှိုက်လှိုက် တက်လာ၏။ သူ ဖြစ်ချင်တာ ဒါမျိုးမဟုတ်။
လူလူ လိုချစ်ချစ်ခင်ခင် နွေးထွေးပေးနိုင်မဲ့
ပါတ်သတ်မူ့ မျိုး …ခုတော့။ဒေဝါ နှိုးလာပေမဲ့ မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်သေးပဲ ကျောတချက်ဆန့် လိုက်သည်။ညက အိမ်မက်ထဲမှာ ခံစားချက်က ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ ။ သဘောတကျ အိမ်မက်ကိုပြန်တွေးပီး ရယ်လိုက်ကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
တွေ့ လိုက်ရတာ ရေး ဆိုတဲ့ကလေးလေး။စောင်စ ကို ကိုင်ပီး ကျောက်ရုပ်ကြီးလို မျက်ရည်ကျနေသည်မို့ ဒေဝါ ကုန်းရုန်းထလိုက်သည်။ အင်္ကျီမပါ က်ုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ ရေးက လည်ပင်းမှာလဲ ကိုက်ရာအညိုမဲ များစွာဖြင့်
ခေါင်းထဲမှာ အချက်ပေးသံတွေ တဝီဝီမြည်လာတာကြောင့် စောင်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ သွေးစတွေ။ "ရေး ငါ ငါ …… "ဒေဝါ ဘာပြောရမှန်းမသိရပ်တန့် သွားသည်။ သူ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကိုမှ ။ သူ လူယုတ်မာ…
တသက်လုံး စောင့်ထိန်းခဲ့တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေ မြောင်းထဲ ရောက်သွားရသလို ခံစားလာရပီး ရေး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို အားနာ သနား
စိတ်တို့ နဲ့ မျက်ရည်တို့ က အဆက်မပျက်ကြလာ၏။ " ဒီကိစ္စကို ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးပဲ ထားလိုက်ပါ "အေးစက်စက်အသံက အခန်းတွင်းမှာ ပျံ့နှံ့ လာ၏။ ပြတ်သားစွာ ဆို လိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ဒေဝါ အလန့် တကြားအော်လိုက်သည်။"ဘာပြောလိုက်တယ် !"
ချစ်တဲ့ အိမ်စည်။ ( ပြောစရာရှိပါတယ်😁ဒီနေ့ ဖေဖေဆုံးတာ တစ်နှစ်ပြည့်နေ့ မို့ အိမ်မှာ ဆွမ်းကပ်ရှိလို့ ဆန္ဒပြ မသွားဘူး ။မအိမ်စည်က အချိန်တိုင်း စာရေးနေတာ
ဘယ်မှ မသွားဘူးလို့ မထင်စေချင်ပါဘူး ။ အမက နယ်ကမို့ တနေ့ ကို သုံးနာရီလောက်ပဲ အပြင်ထွက်ရတာမို့
ကျန်တဲ့ အချိန်တွေ ရေးပေးနိုင်တာပါ။ ကိုယ့်ficတွေမှာ အမေ တွေ သိပ်မပါတာ သတိထားမိလား မသိဘူး ။ အိမ်မှာလဲ ဖေဖေ့နဲ့ ပိုနီးစပ်လို့ အမေထက်စာရင် ဖေဖေ့ကို ပိုပီးချစ်တယ်။ ဖေဖေက ခုficတွေထဲကလို မအိမ်စည်နဲ့
သူငယ်ချင်ပေါင်း ပေါင်းတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ဇာတ်လမ်းတွေ ထပ်နေတယ်လို့ မမြင်စေချင်ပါဘူး။ မအိမ်စည်အတွက်ကတော့
အဖေက ပိုပီးနီးစပ်ခဲ့လို့ ပါ။ နောက်တခုပြောချင်တာက dramaမပါတဲ့ အတွက် အရမ်းပေါ့လွန်းနေရင် လေးနက်အောင်မရေးနိုင်တဲ့ မအိမ်စည်အပြစ်ပါ။
ဇာတ်ကောင်တွေ အများကြီးခံစားချက်တွေကိုပေါ်လွင်အောင်မရေးနိုင်သေးတဲ့ အတွက် အနူးညွတ်တောင်းပန်ပါရစေ။အဲ ……ကျန်သေးတဲ့ ချစ်တဲ့အိမ်စည် ကိစ္စ။
အဲ့ဒါကတော့ ရှင်းပါတယ်။ မအိမ်စည်က
နာမည်ကြီးစာရေးဆရာမ လဲမဟုတ်
တော့ ဘယ်သူရေးတာမှန်းမသိဖတ်သွားမှာထပ်စာရင်…ကိုယ်ရေးတာမှန်းသိအောင် ထည့်ရေးတာပါရှင့်။ အနည်းဆုံးတော့
နာမည်တော့မှတ်မိသွားတာပေါ့။ခုတော့ ချစ်တဲ့အိမ်စည် ကိုမြင်ရင်
အော် …ဒါ မအိမ်စည် ရေးတာပဲ လို့ တော့
သိသွားတယ်မို့ လား (ပုံ/ဥာဏ်ကြီးရှင်မအိမ်စည်)
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen3h.Co