El Secreto 1 Buried Memories
CHAPTER TWOKAHIT medyo habol pa ang hininga dahil sa paglabas ng orgasmo niya ilang minuto pa lang ang nakakalipas, Celine turned around to face McLaren who was standing proudly in front of her.
His large roses and vintage clock tattoo on his right forearm and the dangerous scorpion on his ribs made him even hotter.
She had seen him naked many times, pero ni isang beses ay hindi binigo ng katawan nito ang mga mata niya. Kaya hindi na siya nagtataka kung bakit habulin ang lalaki.
McLaren was really a good catch. But women had to be careful with their hearts, because the man didn't seem to give a shit about serious and long-time relationships.
Sa halos isang taon nila sa ganitong estado, napayuhan niya na ang puso na hangga't maaari ay huwag ng mahulog dito.
Pero hanggang kailan ba siya kayang sundin ng puso niya?
Lihim siyang napanbuntonghininga at iwinaksi sa isip ang mga ideyang hindi niya dapat maramdaman.
"Tangina, suck me, baby." McLaren's voice was raspy.
It seemed like he was begging her to taste him and it pleased her. Just like that.
Nag-angat si Celine ng tingin sa binata. His lips were parted and his head was tilted back.
Kitang-kita niya sa mukha ng binata ang sarap na dulot ng katatapos lang na orgasmo.
Marahan na inalis niya ang nakabalot na condom sa nag-uumigting pa rin na pagkalalaki nito. At nang tuluyan niyang maialis iyon ay napalunok siya nang muling makita ang bulitas sa ari nito.
NAG-IWAS si Celine ng tingin kay McLaren kasabay ng pagkalas ng pagkahawak nito sa kamay ni Akiko.
Ang nakakainis sa parte niya ay ang katotohanan na wala siyang karapatan na masaktan at magselos kapag may kausap si McLaren na ibang babae dahil wala naman silang relasyon. They were just having sex anytime they wanted. Anytime they felt horny and nothing more.
"Celine."
Umirap siya sa hangin nang tawagin siya ni McLaren tapos ay lumapit sa kanya. "Why are you here?"
"Why are you here?" balik tanong niya, nakataas ang isang kilay.
McLaren looked at Akiko who was staring at them with unknown emotions in her eyes.
"I was offering a ride to Akiko."
"Why?"
Nakakunot na talaga ang noo niya. Hindi niya na maitago ang nararamdaman sa mga sandaling iyon.
"I just received a text message from her this afternoon—"
"Wrong send 'yon," maagap na sabi ni Akiko na mas lalong ikinataas ng kilay niya.
Hindi sa nagdududa pero malakas ang pakiramdam niya na maaaring may nagsisinungaling sa dalawa at mabigat sa parte niya iyon.
Pareho niyang pinagkakatiwalaan ang dalawa at ayaw niyang masira ang kung mayroon silang tatlo dahil lang may itinatago ang mga ito.
"Why do you have his number?" she asked Akiko.
Nakita niya na napatingin ito kay McLaren bago bumuntonghininga. "Why not? Why are you asking, Celine?"
Naiinis man siya sa kaibigan pero wala naman itong alam sa estado nila ni McLaren.
"Never mind. Umalis na tayo." Akmang tatalikod na siya nang hawakan ng binata ang braso niya. "Bakit?"
"Ihahatid ko na kayo."
"Kaya ko ang sarili ko."
"Paano si Akiko? Paano kung sundan kayo ng mga taong sumusunod sa kanya? Ayokong mapahamak ka—"
"E 'di siya ang ihatid mo!"
Alam niyang nahimigan ang galit sa boses niya pero wala na siyang pakialam pa.
Nagpupuyos siya sa inis sa sarili nang lisanin ang apartment ni Akiko at bumalik sa sasakyan niya.
Pinaharurot niya iyon palayo sa dalawa. She knew her place in McLaren's life, pero kung ganito naman na nakakaramdam na siya ng selos, hindi na iyon magandang senyales.
Maya-maya lang ay napansin niya na may nakasunod sa kanyang kulay silver na sasakyan. It was McLaren's sports car.
Her cellphone suddenly rang. When she checked who was calling, she grimaced.
Calling McLaren...
"Bakit ka pa tumatawag? Asa ka na sasagutin ko 'yan!" aniya at nagpatuloy sa pagmamaneho.
Hindi niya pinapansin ang ilang ulit na pagtunog ng cellphone niya hanggang sa huminto iyon.
Ang kaninang inis na naramdaman ay napalitan ng kaba nang bahagyang dumikit sa passenger side niya ang sasakyan ni McLaren.
Nakabukas ang bintana niyon. Nakikita niyang sinisenyasan siya nitong buksan ang bintana niya pero hindi niya ginawa lalo at nakita niya sa passenger seat nito si Akiko na prente lang na nakaupo. Tila walang pakialam sa paligid at malalim ang iniisip.
Kung hindi niya lang siguro naging kaibigan ang babaeng iyon baka nasambunutan niya na talaga! Pero ewan niya ba, hindi niya magawang magalit kay Akiko. May parte sa dibdib niya na ayaw magalit dito. Kay McLaren lang siya nagagalit.
"My angel, open your window!" McLaren almost shouted, using that endearment.
"Bahala ka!"
Hindi lang siya sure kung naririnig siya ng binata pero nakikita siya nito dahil hindi naman tinted ang bintana ng sasakyan niya.
"Talk to me! Huwag ka nang magalit!"
"Hindi ako galit!" Nakatutok ang mata niya sa pagmamaneho.
"Bakit ayaw mo akong kausapin?"
Inis na sinulyapan niya si McLaren pero hindi na nagsalita at mas lalong binilisan ang pagmamaneho upang makaiwas sa binata. Pero wala namang silbi ang ginawa niya dahil natatapatan pa rin siya nito.
Celine let out a frustrated breath. "Hay, ang kulit niya!"
Halos sampung minuto pa ang lumipas nang maiparada niya ang sasakyan sa parking lot ng Viper Club.
Muling pinaikot niya ang mata nang itinabi ni McLaren ang mamahalin nitong sasakyan sa kanya.
Nang makita niya itong mabilis na bumaba ay nagmadali rin siyang bumaba ng sasakyan, ngunit bago pa iyon ay nakapasok na si McLaren sa driver's seat at siya naman ay nalipat agad nito sa passenger seat niya!
What just happened? He was too quick that she couldn't even protest when he transferred her to the passenger seat?!
"Ano ba?!"
Pumalag siya nang ilapit ni McLaren ang mukha sa mukha niya. Ang isang kamay nito ay marahan na nakapatong sa tiyan niya at ang isa naman ay sa headrest ng kanyang inuupuan.
Their lips were just inches away, and she could smell his minty breath. Damn this man!
"Why are you acting like this?" He sounded frustrated. "Are you mad because Akiko has my number or because I have Akiko's number?"
"Pareho lang 'yon!"
McLaren's eyes sparkled mischievously. "You're jealous again."
"You wish!"
Kailangan niya mag-deny. Hindi pwedeng malaman nito ang totoong nararamdaman niya para dito.
"Huwag ka nang magselos."
Napapikit siya nang dinampian ni McLaren ng halik ang labi niya habang ang kamay nito ay ekspertong gumagapang na sa loob ng suot niyang cotton blouse pataas sa kanyang dibdib at marahan na pinisil-pisil iyon.
"Ayoko sa selosa, Celine."
Ang halos pabulong na salita na iyon ang pumatay sa nag-uumpisa ng mag-apoy niyang katawan dahil lang sa paghaplos nito sa dibdib niya.
Marahan na itinulak niya si McLaren palayo sa kanya. Hindi naman ito nagprotesta, bagkos, naupo lang nang prente.
"Papasok na ako."
Akmang bubuksan niya ang pintuan ng may pinindot si McLaren sa gilid na pintuan nito dahilan ng kusang pag-locked ng mga pinto.
"McLaren, hindi na 'to nakakatuwa!"
"I received a text message from Akiko this afternoon, ang sabi niya may sumusunod daw sa kanya. I dialed her number to confirm if it's true, but she didn't answer my call. Instead, she sent a message telling me na na-wrong send lang siya." Bumaling ang binata sa kanya. "The text message was supposed to be sent to you."
Bakit ba ito nagpapaliwanag? Hindi niya naman hinihingi ang paliwanag nito. Pero aminin niya man o hindi, medyo napanatag na ang loob niya.
"Hmmm, okay."
"Are you still mad?"
Bahagya siyang umiling. "Wala naman akong karapatan magalit."
"Ayan na naman tayo sa walang karapatan-karapatan na 'yan."
"Pareho tayong walang karapatan makaramdam ng galit, selos, o sakit, McLaren. Dahil hindi natin binibigyan ang sarili natin ng karapatan sa mga bagay na 'yan."
"Then why do you feel jealous? Why are you getting mad?"
Hindi niya kayang sagutin ang mga tanong na iyon dahil ipagkakanulo lang siya ng isinisigaw ng puso niya...na unti-unti niya ng minamahal si McLaren.
"Let's not talk about it."
"Susunduin kita mamaya."
"No need—"
"I insist."
"Si Akiko na lang ang sunduin mo, tutal naman delekado para sa kanya ang mag-isa—"
"Tangina, Celine!"
Napaigtad siya sa galit na boses na iyon ni McLaren. Nang tingnan niya ito ay gumagalaw ang panga, tanda ng matinding pagtitimpi.
Niyakap niya ang sarili sa takot sa nakikita niyang reaksyon ng katabi.
"P-papasok na ako. Buksan mo yung pinto."
"You are not going anywhere!"
Hindi niya ito nilingon. "Kailangan kong magtrabaho—"
"I said, you. Are. Not. Going. Anywhere!" Madiin ang bawat bigkas ng kataga.
Wala na siyang nagawa pa nang buksan ni McLaren ang makina at pinaharurot ang sasakyan paalis sa parking lot.
Kaagad na nagsuot siya ng seatbelt dahil masyadong mabilis ang pagpapatakbo nito.
"Pwede naman na hindi mabilis ang takbo ng sasakyan," mahinang sabi niya. "Hindi naman pangkarera ang sasakyan ko." Napakapit siya sa gilid niya nang mas lalong bumilis ang andar nila. "McLaren! Ano ba?!"
"You're safe with me, my angel."
"Saan mo ba kasi balak magpunta? Sa langit?"
"Pwede."
Hindi man mahihimigan ang kapilyuhan sa sagot nito pero nakuha niya agad ang pagsang-ayon nito sa sinabi niyang langit.
Langit ng kaligayahan.
"Ibalik mo na ako sa club. Kailangan ako roon ngayon."
"No way."
"McLaren, please..."
He took a quick glance. "Please? What? Please you?"
Inirapan niya ito kahit hindi na naman ito nakatingin sa kanya. Kung anu-anong kapilyahan na ang pumapasok sa isip niya dahil sa lalaking ito!
"Bumalik na tayo."
"Not now."
Bumangon muli ang inis niya sa pinapakitang determinasyon ng binata sa desisyon nitong huwag bumalik sa club.
"Saan mo ba talaga balak magpunta, ha?!"
"Ikukulong kita."
"Ano?! Saan mo ako ikukulong? At bakit mo ako ikukulong?!"
"Ikukulong kita sa kwarto ko buong araw kasama ako para hindi ka na magselos. Para maramdaman mong sa' yong sa 'yo lang ako."
Celine pursed her lips to suppress a smile. Ewan niya ba, pero kinikilig siya! Goodness! Hindi dapat siya magpa-apekto sa mga salita nito, kung hindi baka tuluyan na siyang mahulog.
"Gustuhin ko man na makasama ka palagi, hindi pwede. Alam mo naman na kailangan kong magtrabaho para mabuhay."
"So mas mahalaga ang trabaho mo kaysa sa akin?"
Para bang sa pandinig niya ay nainsulto ito...o mali lang siya ng interpretasyon?
"We have priorities in life, baby M. My job is my priority, but that doesn't mean na mas mahalaga 'yon kaysa sa iyo."
"I'm not contented with your answer."
Mariin siyang napapikit at inihilig ang ulo sa kanyang inuupuan. Ayaw niya nang makipag-argumento pa rito. Suko na siya dahil kahit ano pang gawin niyang protesta ay ipipilit pa rin naman nito ang gusto nito.
WALANG ideya si Celine kung nasaang lupalop sila ni McLaren sa mga sandaling iyon. Basta nagising na lang siya nang maramdaman niyang huminto na ang sasakyan. Medyo madilim pa sa labas.
"Mind telling me kung nasaan parte na tayo ng mundo?" Bagkos na sumagot ang binata, in-adjust lang nito ang inuupuan upang makahiga ito at pumikit. "Baby M!"
"Not now, my angel. I'm tired."
"Wala bang ibang mapagpahingahan dito?"
"Come here." Nakapikit na inabot ni McLaren ang kamay niya at marahan na inaanyayahan na lumapit siya sa bisig nito. "Come closer."
Nahihipnotismo na natagpuan ni Celine ang sarili na nakahilig ang ulo sa dibdib ng binata. Malaya niya tuloy na napapakinggan ang tibok ng puso nito na tila musika sa kanyang pandinig doon sa tahimik na paligid na kinaroroonan nila.
"Ano bang ginawa mo maghapon? Bakit ka napagod?" she asked softly while caressing his chest.
"Pinagod mo ako kagabi."
Celine let out a short laugh. "Ikaw kaya ang pumagod sa akin."
"Nakapaghinga ka ba nang maayos kanina?" malambing na tanong nito.
McLaren was as sweet with his words and actions as ever.
"Opo."
"Good. Now, let me rest."
"Sure ka? Dito? Makakapagpahinga ka ba nang maayos dito? Makakatulog ka ba nang maayos dito?"
Kung siya kasi ang tatanungin, hindi, hindi siya makakapagpahinga nang maayos kung sa loob lang ng sasakyan.
"Why not?"
"This is not a comfortable place for you to sleep."
"Having you here with me, inside my car, is more way comfortable than sleeping in my bed alone."
McLaren embraced her, making her feel safe and secure.
His large roses and vintage clock tattoo on his right forearm and the dangerous scorpion on his ribs made him even hotter.
She had seen him naked many times, pero ni isang beses ay hindi binigo ng katawan nito ang mga mata niya. Kaya hindi na siya nagtataka kung bakit habulin ang lalaki.
McLaren was really a good catch. But women had to be careful with their hearts, because the man didn't seem to give a shit about serious and long-time relationships.
Sa halos isang taon nila sa ganitong estado, napayuhan niya na ang puso na hangga't maaari ay huwag ng mahulog dito.
Pero hanggang kailan ba siya kayang sundin ng puso niya?
Lihim siyang napanbuntonghininga at iwinaksi sa isip ang mga ideyang hindi niya dapat maramdaman.
"Tangina, suck me, baby." McLaren's voice was raspy.
It seemed like he was begging her to taste him and it pleased her. Just like that.
Nag-angat si Celine ng tingin sa binata. His lips were parted and his head was tilted back.
Kitang-kita niya sa mukha ng binata ang sarap na dulot ng katatapos lang na orgasmo.
Marahan na inalis niya ang nakabalot na condom sa nag-uumigting pa rin na pagkalalaki nito. At nang tuluyan niyang maialis iyon ay napalunok siya nang muling makita ang bulitas sa ari nito.
NAG-IWAS si Celine ng tingin kay McLaren kasabay ng pagkalas ng pagkahawak nito sa kamay ni Akiko.
Ang nakakainis sa parte niya ay ang katotohanan na wala siyang karapatan na masaktan at magselos kapag may kausap si McLaren na ibang babae dahil wala naman silang relasyon. They were just having sex anytime they wanted. Anytime they felt horny and nothing more.
"Celine."
Umirap siya sa hangin nang tawagin siya ni McLaren tapos ay lumapit sa kanya. "Why are you here?"
"Why are you here?" balik tanong niya, nakataas ang isang kilay.
McLaren looked at Akiko who was staring at them with unknown emotions in her eyes.
"I was offering a ride to Akiko."
"Why?"
Nakakunot na talaga ang noo niya. Hindi niya na maitago ang nararamdaman sa mga sandaling iyon.
"I just received a text message from her this afternoon—"
"Wrong send 'yon," maagap na sabi ni Akiko na mas lalong ikinataas ng kilay niya.
Hindi sa nagdududa pero malakas ang pakiramdam niya na maaaring may nagsisinungaling sa dalawa at mabigat sa parte niya iyon.
Pareho niyang pinagkakatiwalaan ang dalawa at ayaw niyang masira ang kung mayroon silang tatlo dahil lang may itinatago ang mga ito.
"Why do you have his number?" she asked Akiko.
Nakita niya na napatingin ito kay McLaren bago bumuntonghininga. "Why not? Why are you asking, Celine?"
Naiinis man siya sa kaibigan pero wala naman itong alam sa estado nila ni McLaren.
"Never mind. Umalis na tayo." Akmang tatalikod na siya nang hawakan ng binata ang braso niya. "Bakit?"
"Ihahatid ko na kayo."
"Kaya ko ang sarili ko."
"Paano si Akiko? Paano kung sundan kayo ng mga taong sumusunod sa kanya? Ayokong mapahamak ka—"
"E 'di siya ang ihatid mo!"
Alam niyang nahimigan ang galit sa boses niya pero wala na siyang pakialam pa.
Nagpupuyos siya sa inis sa sarili nang lisanin ang apartment ni Akiko at bumalik sa sasakyan niya.
Pinaharurot niya iyon palayo sa dalawa. She knew her place in McLaren's life, pero kung ganito naman na nakakaramdam na siya ng selos, hindi na iyon magandang senyales.
Maya-maya lang ay napansin niya na may nakasunod sa kanyang kulay silver na sasakyan. It was McLaren's sports car.
Her cellphone suddenly rang. When she checked who was calling, she grimaced.
Calling McLaren...
"Bakit ka pa tumatawag? Asa ka na sasagutin ko 'yan!" aniya at nagpatuloy sa pagmamaneho.
Hindi niya pinapansin ang ilang ulit na pagtunog ng cellphone niya hanggang sa huminto iyon.
Ang kaninang inis na naramdaman ay napalitan ng kaba nang bahagyang dumikit sa passenger side niya ang sasakyan ni McLaren.
Nakabukas ang bintana niyon. Nakikita niyang sinisenyasan siya nitong buksan ang bintana niya pero hindi niya ginawa lalo at nakita niya sa passenger seat nito si Akiko na prente lang na nakaupo. Tila walang pakialam sa paligid at malalim ang iniisip.
Kung hindi niya lang siguro naging kaibigan ang babaeng iyon baka nasambunutan niya na talaga! Pero ewan niya ba, hindi niya magawang magalit kay Akiko. May parte sa dibdib niya na ayaw magalit dito. Kay McLaren lang siya nagagalit.
"My angel, open your window!" McLaren almost shouted, using that endearment.
"Bahala ka!"
Hindi lang siya sure kung naririnig siya ng binata pero nakikita siya nito dahil hindi naman tinted ang bintana ng sasakyan niya.
"Talk to me! Huwag ka nang magalit!"
"Hindi ako galit!" Nakatutok ang mata niya sa pagmamaneho.
"Bakit ayaw mo akong kausapin?"
Inis na sinulyapan niya si McLaren pero hindi na nagsalita at mas lalong binilisan ang pagmamaneho upang makaiwas sa binata. Pero wala namang silbi ang ginawa niya dahil natatapatan pa rin siya nito.
Celine let out a frustrated breath. "Hay, ang kulit niya!"
Halos sampung minuto pa ang lumipas nang maiparada niya ang sasakyan sa parking lot ng Viper Club.
Muling pinaikot niya ang mata nang itinabi ni McLaren ang mamahalin nitong sasakyan sa kanya.
Nang makita niya itong mabilis na bumaba ay nagmadali rin siyang bumaba ng sasakyan, ngunit bago pa iyon ay nakapasok na si McLaren sa driver's seat at siya naman ay nalipat agad nito sa passenger seat niya!
What just happened? He was too quick that she couldn't even protest when he transferred her to the passenger seat?!
"Ano ba?!"
Pumalag siya nang ilapit ni McLaren ang mukha sa mukha niya. Ang isang kamay nito ay marahan na nakapatong sa tiyan niya at ang isa naman ay sa headrest ng kanyang inuupuan.
Their lips were just inches away, and she could smell his minty breath. Damn this man!
"Why are you acting like this?" He sounded frustrated. "Are you mad because Akiko has my number or because I have Akiko's number?"
"Pareho lang 'yon!"
McLaren's eyes sparkled mischievously. "You're jealous again."
"You wish!"
Kailangan niya mag-deny. Hindi pwedeng malaman nito ang totoong nararamdaman niya para dito.
"Huwag ka nang magselos."
Napapikit siya nang dinampian ni McLaren ng halik ang labi niya habang ang kamay nito ay ekspertong gumagapang na sa loob ng suot niyang cotton blouse pataas sa kanyang dibdib at marahan na pinisil-pisil iyon.
"Ayoko sa selosa, Celine."
Ang halos pabulong na salita na iyon ang pumatay sa nag-uumpisa ng mag-apoy niyang katawan dahil lang sa paghaplos nito sa dibdib niya.
Marahan na itinulak niya si McLaren palayo sa kanya. Hindi naman ito nagprotesta, bagkos, naupo lang nang prente.
"Papasok na ako."
Akmang bubuksan niya ang pintuan ng may pinindot si McLaren sa gilid na pintuan nito dahilan ng kusang pag-locked ng mga pinto.
"McLaren, hindi na 'to nakakatuwa!"
"I received a text message from Akiko this afternoon, ang sabi niya may sumusunod daw sa kanya. I dialed her number to confirm if it's true, but she didn't answer my call. Instead, she sent a message telling me na na-wrong send lang siya." Bumaling ang binata sa kanya. "The text message was supposed to be sent to you."
Bakit ba ito nagpapaliwanag? Hindi niya naman hinihingi ang paliwanag nito. Pero aminin niya man o hindi, medyo napanatag na ang loob niya.
"Hmmm, okay."
"Are you still mad?"
Bahagya siyang umiling. "Wala naman akong karapatan magalit."
"Ayan na naman tayo sa walang karapatan-karapatan na 'yan."
"Pareho tayong walang karapatan makaramdam ng galit, selos, o sakit, McLaren. Dahil hindi natin binibigyan ang sarili natin ng karapatan sa mga bagay na 'yan."
"Then why do you feel jealous? Why are you getting mad?"
Hindi niya kayang sagutin ang mga tanong na iyon dahil ipagkakanulo lang siya ng isinisigaw ng puso niya...na unti-unti niya ng minamahal si McLaren.
"Let's not talk about it."
"Susunduin kita mamaya."
"No need—"
"I insist."
"Si Akiko na lang ang sunduin mo, tutal naman delekado para sa kanya ang mag-isa—"
"Tangina, Celine!"
Napaigtad siya sa galit na boses na iyon ni McLaren. Nang tingnan niya ito ay gumagalaw ang panga, tanda ng matinding pagtitimpi.
Niyakap niya ang sarili sa takot sa nakikita niyang reaksyon ng katabi.
"P-papasok na ako. Buksan mo yung pinto."
"You are not going anywhere!"
Hindi niya ito nilingon. "Kailangan kong magtrabaho—"
"I said, you. Are. Not. Going. Anywhere!" Madiin ang bawat bigkas ng kataga.
Wala na siyang nagawa pa nang buksan ni McLaren ang makina at pinaharurot ang sasakyan paalis sa parking lot.
Kaagad na nagsuot siya ng seatbelt dahil masyadong mabilis ang pagpapatakbo nito.
"Pwede naman na hindi mabilis ang takbo ng sasakyan," mahinang sabi niya. "Hindi naman pangkarera ang sasakyan ko." Napakapit siya sa gilid niya nang mas lalong bumilis ang andar nila. "McLaren! Ano ba?!"
"You're safe with me, my angel."
"Saan mo ba kasi balak magpunta? Sa langit?"
"Pwede."
Hindi man mahihimigan ang kapilyuhan sa sagot nito pero nakuha niya agad ang pagsang-ayon nito sa sinabi niyang langit.
Langit ng kaligayahan.
"Ibalik mo na ako sa club. Kailangan ako roon ngayon."
"No way."
"McLaren, please..."
He took a quick glance. "Please? What? Please you?"
Inirapan niya ito kahit hindi na naman ito nakatingin sa kanya. Kung anu-anong kapilyahan na ang pumapasok sa isip niya dahil sa lalaking ito!
"Bumalik na tayo."
"Not now."
Bumangon muli ang inis niya sa pinapakitang determinasyon ng binata sa desisyon nitong huwag bumalik sa club.
"Saan mo ba talaga balak magpunta, ha?!"
"Ikukulong kita."
"Ano?! Saan mo ako ikukulong? At bakit mo ako ikukulong?!"
"Ikukulong kita sa kwarto ko buong araw kasama ako para hindi ka na magselos. Para maramdaman mong sa' yong sa 'yo lang ako."
Celine pursed her lips to suppress a smile. Ewan niya ba, pero kinikilig siya! Goodness! Hindi dapat siya magpa-apekto sa mga salita nito, kung hindi baka tuluyan na siyang mahulog.
"Gustuhin ko man na makasama ka palagi, hindi pwede. Alam mo naman na kailangan kong magtrabaho para mabuhay."
"So mas mahalaga ang trabaho mo kaysa sa akin?"
Para bang sa pandinig niya ay nainsulto ito...o mali lang siya ng interpretasyon?
"We have priorities in life, baby M. My job is my priority, but that doesn't mean na mas mahalaga 'yon kaysa sa iyo."
"I'm not contented with your answer."
Mariin siyang napapikit at inihilig ang ulo sa kanyang inuupuan. Ayaw niya nang makipag-argumento pa rito. Suko na siya dahil kahit ano pang gawin niyang protesta ay ipipilit pa rin naman nito ang gusto nito.
WALANG ideya si Celine kung nasaang lupalop sila ni McLaren sa mga sandaling iyon. Basta nagising na lang siya nang maramdaman niyang huminto na ang sasakyan. Medyo madilim pa sa labas.
"Mind telling me kung nasaan parte na tayo ng mundo?" Bagkos na sumagot ang binata, in-adjust lang nito ang inuupuan upang makahiga ito at pumikit. "Baby M!"
"Not now, my angel. I'm tired."
"Wala bang ibang mapagpahingahan dito?"
"Come here." Nakapikit na inabot ni McLaren ang kamay niya at marahan na inaanyayahan na lumapit siya sa bisig nito. "Come closer."
Nahihipnotismo na natagpuan ni Celine ang sarili na nakahilig ang ulo sa dibdib ng binata. Malaya niya tuloy na napapakinggan ang tibok ng puso nito na tila musika sa kanyang pandinig doon sa tahimik na paligid na kinaroroonan nila.
"Ano bang ginawa mo maghapon? Bakit ka napagod?" she asked softly while caressing his chest.
"Pinagod mo ako kagabi."
Celine let out a short laugh. "Ikaw kaya ang pumagod sa akin."
"Nakapaghinga ka ba nang maayos kanina?" malambing na tanong nito.
McLaren was as sweet with his words and actions as ever.
"Opo."
"Good. Now, let me rest."
"Sure ka? Dito? Makakapagpahinga ka ba nang maayos dito? Makakatulog ka ba nang maayos dito?"
Kung siya kasi ang tatanungin, hindi, hindi siya makakapagpahinga nang maayos kung sa loob lang ng sasakyan.
"Why not?"
"This is not a comfortable place for you to sleep."
"Having you here with me, inside my car, is more way comfortable than sleeping in my bed alone."
McLaren embraced her, making her feel safe and secure.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen3h.Co